محمدرضا لطفی (زاده ۱۷ دی ۱۳۲۵ – درگذشته ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳) ردیفدان، موسیقیدان، آهنگساز،
نوازنده برجسته تار و سهتار و کمانچه همچنین پژوهشگر و مدرس موسیقی سنتی ایرانی
بود. او از چهرههای تأثیرگذار موسیقی ایرانی بود و با خلق آثاری چون «ایران ای
سرای امید، کاروان شهید، برادر بیقراره و عشق داند به میان توده مردم راه یافت.
لطفی به مدت دو سال، ریاست پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران را بر عهده داشت.
لطفی بنیانگذار کانون فرهنگی و هنری
چاووش، گروه شیدا و مکتبخانه میرزا عبدالله بود و هنرمندان بسیاری از جمله مجید
درخشانی، صدیق تعریف، حمید متبسم و حسین بهروزینیا را تربیت کرد. او در کنار تار
و سهتار، کمانچه، دف، نی و سنتور نیز مینواخت.
لطفی تجربه همکاری با خوانندگان چون تاج
اصفهانی، غلامحسین بنان و شجریان و شهرام ناظری را داشت و همچنین خوانندگانی چون
هنگامه اخوان، صدیق تعریف، محمد گلریز و محمد معتمدی، علیرضا شاهمحمدی و امیر اثنیعشری
را نخستین بار او به جامعه موسیقی معرفی کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر