هنر خوشنویسی از زیباترین و جذاب‌ترین هنرهای اسلامی است. فراگیری این هنر همچون دیگر هنرهای زمانه، سخت و طاقت فرساست و نیاز به اراده و عزم جزم دارد. یکی از بزرگان هنر خوشنویسی نستعلیق گفته که خط نستعلیق از بس سخت و مشکلست، نویسنده را خسته و بالاخره به مقصود نمیرساند. این است که یک نفر گفته: چهل سال عمرم به خط شد تلف سر زلف خط ناید آسان به کف
برای خوشنویس شدن
باید مشق بسیار کرد. نوشت و نوشت. خط استاد را نگاه کرد و مشق کرد. مشاقی چند مرحله
دارد:
مشق نظری است. در
مشق نظری، هنرجو باید خط استاد را به دقت نگاه کند. خط استادش را مقابل دیدگان
بگذارد و مستمر مشق کند و تلاش کند خط استادش را تقلید کند. شاید در این مرحله بتوان
گفت که باید نقاشی کند.
مرحله بعدی مشق ذهنی
است. مشق خیالی. به این ترتیب که بعد از دقت کافی در خط استاد، باید سرمشق را
کنار بگذارد و در ذهن خود چند بار این حرکات و ترکیب را مرور کرده و بازی ذهنی
کند.
در مرحله‌ی بعدی
که مشق عملی است، مشقی است که خط استاد را کنار میگذارد و با همان محفوظات ذهنی و
مشاقی نظری، همان سرمشق استاد را می‌نویسد. بعد از اتمام، خط نوشته خود و سرمشق
استاد را کنار هم بگذارد و تلاش کند که اشکالاتش را استخراج کرده و تصحیح و همین ریل را تکرار کند..
مراحل مشق نظری،
مشق ذهنی و مشاقی عملی، باید همگام هم پیش رود. کندی و نادیده گرفتن هر کدام از
این مراحل، خط را به بلوغ و زیبایی نمیرساند و نتیجه حاصل نمیشود.
در زیر دو نمونه
از روش مشاقی برایتان گذاشته میشود.
 |
سطر اول: سرمشق استاد/ سطر دوم: مشق هنرجو
 |
سطر اول: سرمشق استاد/ سطر دوم: مشق هنرجو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر