در آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ قوای روس از شمال و نیروهای انگلستان از جنوب، ایران را در معرض هجوم قرار دادند و بوشهر سقوط کرد. یک روز پس از اشغال بوشهر، چهارده نفر از ساکنین آن علیه اشغالگران اعتراض کردند اما دستگیر و به هندوستان تبعید شدند.
نیروهای انگلیسی همزمان با حمله به بوشهر قصد تصرف ناحیه دلوار را
داشتند.منطقه دلوار محلی بود که پیش از آن چندبار سربازان انگلیسی به آن جا تجاوز
کرده، اما موفق نبودند. رئیس علی دلواری و حسین خان در یک کمین و عملیات چریکی یگان
رزمی انگلیس را که ۵ هزار نفر بودند زمین گیر کرده و خسارت شدیدی زدند. انگلیسی‌ها
مجبور شدند نیروهای کمکی از عراق و هند به بوشهر اعزام کنند و دلوار را به شدت
بمباران کردند اما همچنان موفق نشدند.
قوای انگلیس قصد داشت از بوشهر به سمت شیراز برود و وقتی دید از نظر نظامی
موفق نبود یک پیک بسمت دلواری فرستاد و پیغام داد چنانچه از جنگ صرف نظر کند، چهل
هزارپوند (آنزمان رقم بسیار بزرگی بود) به او خواهند پرداخت. رئیس علی بشدت با
آنان تندی کرد و جواب رد داد.بعد از اینکه از نظر رشوه موفق نشدند یک نامه تهدید
ارسال شد با این متن : «چنانچه بر ضد دولت انگلستان قیام و اقدام کنید، مبادرت به
جنگ می‌نماییم، در این صورت خانه‌هایتان ویران و نخل‌هایتان را قطع خواهیم کرد.»
رئیس علی در پاسخ مقامات انگلیسی نوشت: «خانه ما کوه‌است و انهدام و تخریب آن‌ها
خارج از حیطه قدرت و امکان امپراطوری بریتانیای کبیر است. بدیهی است که در صورت
اقدام آن دولت به جنگ با ما، تا آخرین حد امکان مقاومت خواهیم کرد.»
جنگ میان نیروهای رئیس علی از یک سو و نیروهای بریتانیا و برخی خانهای متحد
آنان (خائنین به وطن) از سوی دیگر به طور پیاپی و پراکنده تا شهریور ۱۲۹۴ خورشیدی
ادامه یافت و انگلیسی‌ها نتوانستند بر رئیس علی و یارانش برتری یابند. سرانجام در
همین روز...(۱۱شهریور ۱۲۹۴) رئیسعلی در محلی به نام «تنگک صفر» هنگام شبیخون به
قوای بریتانیا توسط فردی نفوذی و اجیر شده به نام (غلامحسین تنگکی) از پشت سر هدف
گلوله قرار گرفت و در سن ۳۳ سالگی به شهادت رسید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر