شیخ فضلالله نوری در سال ۱۳۰۰ به تهران بازگشت و مشغول تدریس دروس
آخوندی در ایران شد. پس از درگذشت میرزای شیرازی و درگذشت میرزای آشتیانی، علی‌رغم
مخالفت‌های بسیار با اعلام مرجعیت او، مجتهد اول تهران شد. شیخ فضلالله نوری از جمله
کسانی بود که با انقلاب مشروطه که محصول مبارزه انقلابیون برای آزادی بود، مخالفت
می‌کرد و می‌گفت خواسته مردم بجای آزادی و مشروطه باید «مشروعه» یعنی (دینی و شرعی)
باشد. با وجود تفرقه افکنی و مخالفت شیخ فضلالله نوری و همدستی او با محمدعلی
شاه، انقلابیون توانستند سرانجام پیروز شوند و سرانجام بعد از فتح تهران، توسط
مشروطه خواهان، شیخ فضلالله نوری به اتهام مفسده برانگیزی در بین مردم و
سوءاستفاده از نام اسلام توسط مشروطه خواهان به اعدام محکوم شد. او در ۹ مرداد ۱۲۸۸ به جرم صدور فتواهای بسیار
در قتل و شکنجه و مثله کردن مشروطه‌‌خواهان، در میدان توپخانه تهران به دار آویخته
شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر