حیدر قطب الدین از عرفای معروف ایران است که در سال ۶۱۸ وفات یافته و شهر تربت حیدریه به مناسبت اینکه محل آرامگاه او می باشد به این نام خوانده شده است.
همین
شاه نعمت الله ولی است. بعد از پیدا شدن این اسامی هر گروه از صوفیان وقت یکی از
این دو نفر را به عنوان سر سلسله ی طریقت خود انتخاب کرده و زیر نام وی به فعالیت
خود ادامه داده اند. در آن دوران در هر شهری دو دسته به وجود آمده بوده که در
بیشتر اوقات سال مخصوصا در ایام عاشورا و برگزاری مراسم مذهبی با یکدیگر به
جنگ و زد و خورد می‌پرداختند. دو دسته‌ی
حیدری و نعمتی و جنگها و زد و خوردهای آنها تا اواسط دوران صفویه ادامه داشته و به
تدریج با قدرت یافتن علمای شریعت و اعلام تکفیر و ارتداد صوفیه توسط آنان به نابودی
کشانده شده‌اند. به طوری که در پایان این دوران هیچگونه خبری از وجود تصوف از جمله
دو طریقت حیدری و نعمت اللهی در ایران وجود نداشته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر