فرعون چهارصد سال دعوی خدایی کرد و سر از بندگی بیرون برد. خداوند او را در آن شوخی و سرکشی فرا گذاشت و عذاب نفرستاد. نه آنکه با وی می‌نتوانست یا در کشور می‌دربایست! نه!
لکن خداوند
بزرگوار صبور و بردبار از آن رو بود که به گناه زود نگرفت و موسی را پیغامبر بر او
ساخت و گفت ای موسی: رسالت مرا انجام ده که تو چشم وگوش منی و با تو دست من و یاری
من است. برو بسوی مرد ضعیف و ناتوان بگو: نعمت من تو را مغرور کرد و دنیا تو را فریب
داد. پنداشتی که از مکر من ایمن هستی که حق مرا نشناختی و خدایی مرا منکر شدی آخر
به کیفر خواهی رسید!
برگرفته از تفسیر عرفانی قران خواجه عبدالله انصاری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر