سید علی اکبر حسنی حسینی،
ملقب به سید گلستانه، فرزند ابراهیم در
سال ۱۲۷۴
ق. در اصفهان چشم به جهان گشود.
وی پس از تحصیلات اولیه در علوم و خط، به شهرهای بسیاری سفر کرد و عاقبت به تهران آمد و پس از سکونت در این شهر، مدتی در مدرسه سپهسالار به تدریس پرداخت. وی از جوانی ملّقب به «سید گلستانه» شد و پس از تجربه اندوزی در خط نسخ و نستعلیق، به خط شکسته نستعلیق علاقمند گشت و همچون دیگر شکسته نویسان، آثار عبدالمجید را سرمشق خود قرار داد. آثار سید گلستانه تا حدود سال ۱۳۱۴ ق. حاکی از این تأثیرپذیری است.
سید گلستانه با تأثیرپذیری از غلامرضا اصفهانی، مدتی به قلم جلی شکسته نستعلیق پرداخته و در مشق‌هایش، گاه از رقم عبدالمجید بهره می‌گرفت تا این که از حدود سال ۱۳۱۶ ق. به سبک ویژه‌ی خود دست یافت و یکی از ماندگارترین استادان این خط شد. بیشتر آثار برجای مانده از وی میان سال های ۱۳۰۸ ق. تا ۱۳۱۹ ق. کتابت شده‌اند و شامل مرقعاتی نفیس‌اند که برای بزرگان دوره قاجار تهیه می‌شده است. وی به نوشتن کتاب های پرکار، رغبت کمتری نشان میداده است. چند مرقع از آثار وی به تازگی به شکل فاکسیمیله در تهران منتشر شده و در میان شکسته نویسان معاصر، طرفداران بسیاری یافته است.
سید گلستانه عاقبت در سال ۱۳۱۹ ق. چشم از جهان فروبست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر