افسانه‌ی شیرین غزلی است از فرخی یزدی. این غزل را استاد شجریان در برنامه‌ی گلهای شماره‌ی ۲۵ اجرا کرده است. تصنیف این برنامه را که شاهکار موسیقی ایران است را هایده اجرا کرده است.
گلهای تازه ، برنامه شماره ۲۵ : "افسانه شیرین".
با همکاری هنرمندان :
هایده ، سیاوش (شجریان) ، همایون خرم (نوازنده ویولن )
، مجید نجاهی (نوازنده سنتور)، فریدون حافظی (نوازنده تار). آهنگ ترانه : همایون
خرم.
شعر ترانه : بهادر یگانه. غزل آواز : فرخی یزدی. گوینده
: فیروزه امیرمعز
شب چو در بستم و مست از می نابش کردم
ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم
دیدی آن ترک ختا دشمن جان بود مرا گرچه عمری به خطا دوست خطابش
کردم
ای بی وفا راز دل بشنو از خموشی من این سکوت مرا ناشنیده مگیر
ای آشنا چشم دل بگشا حال من بنگر سوز و ساز دلم را ندیده مگیر
امشب که تو در کنار منی غمگسار منی سایه
از سر من تا سپیده مگیر
ای اشک من خیز و پرده مکش پیش چشم ترم وقت دیدن او راه دیده مگیر
دل دیوانه من به غیر از محبت گناهی
ندارد خدا داند
شده چون مرغ طوفان که جز بی پناهی پناهی ندارد خدا داند
منم آن ابر وحشی که در هر بیابان به تلخی سرشکی بیفشاند
به جز این اشک سوزان دل نا امیدم گواهی ندارد خدا داند
ای بی وفا راز دل بشنو از خموشی من این سکوت مرا ناشنیده
مگیر
ای آشنا چشم دل بگشا حال من بنگر سوز و ساز دلم را ندیده
مگیر
دلم گیرد هر زمان بهانه تو سرم دارد شور جاودانه تو روی دل بود به سوی آستانه تو
تا آید شب در میان تیرگی ها گشاید تن روح من به شور و غوغا روکند چو مرغ وحشی سوی خانه تو
ای بی وفا راز دل بشنو از خموشی من این سکوت مرا ناشنیده مگیر
ای آشنا چشم دل بگشا حال من بنگر سوز و ساز دلم را ندیده مگیر
غزل آواز
منزل مردم
بیگانه چوشد خانه چشم آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم
شرح داغ
دل پروانه چو گفتم با شمع آتشی
در دلش افکندم و آبش کردم
غرق خون
بود و نمی‌مرد ز حسرت فرهاد خواندم
افسانه شیرین و به خوابش کردم
دل که
خونابه غم بود و جگرگوشه درد بر
سر آتش جور تو کبابش کردم
زندگی کردن
من مردن تدریجی بود آنچه جان
کند تنم عمر حسابش کردم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر