روز هشتم مارس، روزی برای گرامیداشت مبارزات سیاسی-اجتماعی زنان علیه تبعیض و
ظلم و سرکوب، و روزی برای عزم سراسری در مبارزه برای برابری، آزادی و حقوق زنان
است.
تاريخچه روز هشتم مارس به عنوان روز جهانی زن به مبارزه زنان كارگر نساجی در
سال ۱۸۵۷ در
شهر نيويورک آمريكا بر می گردد و کارگران و سازمانهای سوسیالیستی در برپا داشتن
روز جهانی زن و برابری خواهی پیشتاز شدند.
جنبش ۸ ساعت کار در روز، جنبش مطالباتی زنان برای حق رای، دستمزد مساوی
در قبال کار مشابه با مردان، ممنوعیت کار کودکان، و مطالبه برای رفاه و تامین
اجتماعی، در سرلوحه مبارزات زنان و مردانی قرار گفته بود که تولید کنندگان اصلی
ثروت های انبوه جامعه بودند که در انبان صاحبان سرمایه انباشت میشد و همگی حاصل
دستمزدهای بسیار پایین و ساعات طولانی کار تا ۱۶ ساعت کار در روز بود.
شرايط كاری سخت و غير انسانی و دستمزد بسیار پایین كارگران زن و حتی کودکان
كه در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم در كشورهای صنعتی وارد بازار كار شده بودند ، زنان را وادار به اعتراض
و مبارزه به شكل سازمان يافته عليه وضعیت موجود آن دوره کرد.
روز ۸ مارس سال ۱۸۷۵ زنان کارگر کارخانه های نساجی نیویورک
دست به اعتصاب زده و به خیابانها ریختند. آنها با شعار حق رای برای زنان خواهان
افزایش دستمزد، کاهش ساعت کار، و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند. این تظاهرات
با حمله پلیس و ضرب و شتم زنان برهم خورد. اما نارضايتی عمومی از اين شرايط برای
زنان كارگر ادامه پیدا کرد.
در سالهای ۱۹۰۷ و ۱۹۰۸ در گرامیداشت اعتراضات ۱۸۵۷ زنان نیویورک در هشتم مارس، زنان در نیویورک
دست به تظاهرات زدند.
در هشتم مارس سال ۱۹۰۸، بعد از گذشت بيش از پنجاه سال، كارگران زن كارخانه نساجی كتان
در شهر نيويورك اعتصاب خود را شروع كردند. به دستور صاحب كارخانه و برای جلوگيری
از همبستگی كارگران ديگر بخش ها با اين
اعتصاب و سرايت آن به بخش های ديگر، اين زنان در محل كار خود در كارخانه
محبوس شدند. به دلايل ناشناخته ای آتش در كارخانه درگرفت و فقط تعداد كمی از
كارگران زن محبوس توانستند خود را نجات دهند. ۱۲۹ كارگر زن در آتش سوختند.
در سال ۱۹۰۸ حزب سوسیالیست آمریکا، برای حق رای زنان در انتخابات کمیته ملی
زنان را تشکیل داد.
در فوریه ۱۹۰۹ بیش از ۲۰۰۰ زن در تظاهراتی، پیشنهاد کردند که هر
ساله در آخرین یکشنبه ماه فوریه یک تظاهرات سراسری در آمریکا به مناسبت روز زن
برگزار شود.
در سال ۱۹۱۰ دومین کنفرانس بین المللی زنان، كه در آن صد شركت كننده از هفده
كشور جهان شركت داشتند، و کلارا زدکین از رهبران آن بود، به مساله تعیین روز بین
المللی زن پرداخته شد و دومین کنفرانس زنان در سال ۱۹۱۱ روز هشت مارس را به یاد
مبارزات کارگران زن در نیویورک، به عنوان روز جهانی زن انتخاب کرد.
انترناسیونال دوم از این تصمیم حمایت کرد و بدینوسیله اولین تشکیلاتی بود که
این روز را به رسمیت شناخت.
كلارا زتكين (۱۸۵۷-۱۹۳۳) از جمله يكی از مدافعان
سرسخت حقوق زنان در كشور آلمان بود که خواست های مبارزات زنان در آلمان مبنی بر
هشت ساعت كار در روز برای زنان، حق داشتن تعطيلات، مرخصی زايمان، و برابری حقوق با
مردان را در مقابل قانون مطرح كرد.
اولين روز جهانی زن در ماه مارچ ۱۹۱۱ در دانمارك، آلمان، اتريش، سويس و
آمريكا با ميليون ها زن برگزار شد. در اتریش نیروهای پلیس به تظاهرات کنندگان حمله
کردند و آنها را کتک زدند و تعداد زیادی را دستگیر کردند.
در سال ۱۹۱۳ زنان زحمتکش، مبارز و انقلابی در روسیه تزاری و در سراسر اروپا
مراسم هشت مارس را بصورت تظاهرات و میتینگ برگزار کردند.
در هشت مارس ۱۹۱۷ زنان کارگر در پترو گراد، تظاهراتی وسیع علیه نابرابری، گرسنگی،
جنگ و تزاریسم برگزار کردند و کارگران در حمایت از این تظاهرات، اعلام اعتصاب
سراسری و عمومی کردند و به همین دلیل هشت مارس ۱۹۱۷ در تاریخ شکل گیری انقلاب ۱۹۱۷ روسیه ثبت شد.
طی سالهای جنگ جهانی دوم، روز جهانی زن در کشورهای زیر سلطه فاشیسم، غیر
قانونی اعلام شد. اما زنان در هشت مارس سال ۱۹۳۶ در برلین تظاهرات کردند. در
همان سال در هشتم مارس، در مادرید ۳۰۰۰۰ زن تظاهرات کردند و شعار آزادی سر
دادند.
طی دهه ۱۹۶۰ و اوج گیری مبارزات آزادیخوانه و برابری طالبانه در آسیا، آفریقا
و آمریکای لاتین، و به دنبال آن انقلاب ماه مه ۱۹۶۸ در فرانسه و سپس در کل
اروپا، جنبش های رهایی زن جان تازه ای گرفتند و سرانجام بعد از بیش از یکصد سال
مبارزات زنان، سازمان ملل در سال ۱۹۷۵ و یونسکو در سال ۱۹۷۷، هشتم مارس را روز جهانی زن
اعلام کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر